خرگوش صحرایی
خرگوش صحرایی (hare)
پستانداری[۱] از خویشاوندان نزدیک خرگوش. از نظر ظاهر مشابه آن، امّا اندکی بزرگ‌تر است. خرگوش‌های صحرایی دارای گوش‌های بلند نوک‌سیاه، پاهای عقبی بلند، و دم کوتاه رو‌به بالایند. جنس Lepus، در خانوادۀ لپوریدا[۲]، راستۀ لاگومورفا[۳] قرار دارد. طی فصل طولانی تولید مثل، از ژوئن تا اوت، رفتارهای تعقیب و «مشت و لگدپرانی» بین افراد هر دو جنس نر و ماده دیده می‌شود؛ در زبان انگلیسی اصطلاح «دیوانه مثل خرگوش بهاری» از این رفتار گرفته شده است. مادر بلافاصله پس از به دنیا آوردن بچه‌ها، آن‌ها را ترک و در فاصله‌ای حدود ۲۰۰ متری آن‌ها اقامت می‌کند. به این ترتیب، احتمال جلب توجه بچه‌ها را نسبت به خود بسیار کم و به‌همین علت، در هر ۲۴ ساعت فقط ده دقیقه آن‌ها را تغذیه می‌کند. خرگوش‌های صحرایی عمدتاً شب‌زی‌اند و در طول روز برای دور ماندن از دید شکارچیان بی‌حرکت می‌مانند. برخلاف خرگوش‌های معمولی، خرگوش‌های صحرایی تونل و لانه حفر نمی‌کنند. بچه‌های تازه به‌دنیا آمده پشمالو و دارای چشم‌های بازند و در گودالی پرعلف نگهداری می‌شوند. بنا به تحقیقی، که از ۱۹۹۷ تا ۱۹۹۹ صورت گرفت، در بریتانیا ۷۵۲,۶۰۸ رأس خرگوش صحرایی زندگی می‌کنند. از جنس Lepus، در ایران فقط یک گونه خرگوش (Lepus Capensis) زیست می‌کند. این جونده بیشتر قسمت‌های گیاهان از جمله جوانه، پوست، و ریشه را می‌خورد.