پارسا، خسرو (تهران ۱۳۱۵ش)
پارسا، خسرو (تهران ۱۳۱۵ش)
پزشکِ متخصص جراحی مغز و اعصاب، پژوهشگر و مترجم ایرانی. پس از اخذ دیپلم متوسطه، به دانشکدۀ پزشکی دانشگاه تهران راه یافت و پس از دریافت دانشنامۀ دکتری برای ادامۀ تحصیلات خود به امریکا رفت و چندین سال در دانشگاه‌های نیویورک و هاروارد در رشته‌های جراحی مغز و اعصاب و جراحی اعصاب فونکسیونل و کودکان و نورولوژی تحصیل کرد و تخصص گرفت و به تدریس جراحی اعصاب و آناتومی اعصاب در دانشگاه نیویورک پرداخت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به میهن بازگشت و به فعالیت‌های پزشکی و اجتماعی پرداخت. او بخش جراحی مغز و اعصاب بیمارستان فیروزگر (وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران) را تأسیس و راه‌اندازی و در ایجاد بخش‌های مشابه در چند بیمارستان دیگر نیز همکاری کرد. پارسا در بسیاری انجمن‌ها و جوامع جراحان مغز و اعصابِ داخلی و خارجی عضویت داشته و مشوق همکاری‌های بین رشته‌ای در علوم مختلف اعصاب و دیگر علوم ازجمله فیزیک و فلسفه بوده است. وی در ایران و خارج از ایران حدود ۳۰ کتاب و صدها مقاله پیرامون مسائل حرفه‌ای پزشکی و امور سیاسی و اجتماعی به‌صورت فردی یا جمعی تألیف و ترجمه کرده است. او از مترجمان کتاب خاستگاه آگاهی در فروپاشی ذهن دو جایگاهی (سه جلد) اثر جولیان جینز است. از دیگر آثار اوست: ترجمۀ پست‌مدرنیسم در بوتۀ نقد؛ دردهای مقاوم به درمان؛ درمان طبی هماتوپوئیه‌زیس در سلسله اعصاب مرکزی.