خشتی

خِشْتی
از گویش‌های فارسی (استان فارس) که مردم منطقۀ خشت واقع در شهرستان کازرون بدان سخن می‌گویند. تغییر و تبدیل آوایی: تبدیل /-e/ پایانی به /a/ در poxta «پختِه»، kuma «اتاقک/کومِه»، تبدیل /u/ به /i/ در bidan «بودن»؛ گرفتن پایانۀ /-e/ در صرف فعل مضارع برای سوم شخص مفرد که همانند لهجۀ فارسی تهرانی است؛ تبدیل /b/ به /v/ در va «به» [حرف اضافه]، retav «رطب»؛ همچنین تبدیل /b/ به /p/ در: sap «اسب»، تبدیل خوشۀ /-st-/ به /-ss-/ در hasse «هسته (خرما)»؛ در خشتی صفت بعد از موصوف می‌آید مانند، sagzardu «سگِ زرد»؛ مضاف قبل از مضاف‌الیه قرار می‌گیرد. نشانۀ مصدری -an است. aspidan، «ماندن»، bidan؛ برخی از واژه‌های خِشتی: kofa «کُلاه»، penja «انگشت»، tar «جوان»، tong «تنۀ نخل»، kolik «کوزۀ لعابدار»، i «این»، so «سه»، koru «کوتاه» و kalu «دیوانه».