خضرخان و دول رانی
خِضْرخان و دول‌رانی
(یا: عشقیه؛ عشیقه) منظومه‌ای عاشقانه در ۴,۵۱۹ بیت، از امیرخسرو دهلوی، در ۷۱۵ق. شاعر این مثنوی بزمی را در بحر هزج در داستان دلدادگی شاهزاده خضرخان، پسر علاءالدین محمد خلجی، و دیول دی (دول‌رانی)، دختر راجۀ گجرات، با توجه نوشته‌های خود خضرخان و به فرمان او به نظم آورده است. این منظومه رویدادهای تاریخی، اوضاع اجتماعی و آداب و رسوم مردم شبه‌قاره در روزگار سراینده را نیز دربردارد. (علیگر، ۱۹۱۷؛ لاهور ۱۹۷۵)