ارمنی، خط
اَرْمَنی، خَط
اَرمنیان تا پایان قرن ۴م از خط سُریانی یا یونانی استفاده می‌کردند. پس از رسمیت‌یافتن دین مسیح (ع) در اَرمینیۀ باستان، چون اِنجیل به زبان‌های یونانی و سُریانی بود، در مراسم مذهبی در کلیساها نیز به این زبان‌ها سخن گفته می‌شد؛ و در برخی از کلیساها انجیل را در هنگام مراسم به زبان اَرمَنی ترجمه و تفسیر می‌کردند. اَلفبای اَرمَنی نخستین‌بار با سعی کشیشی ارمنی به نام مِسروپ ماشتُوتْس که با زبان‌های یونانی و پارسی میانه و گُرجی آشنایی کامل داشت اختراع شد. ماشتوتس به یاری هِروپانوس، خو‌ش‌نِویس یونانی، شکل‌هایی را برای الفبای ارمنی برگزید.
شباهت خط ارمنی با خط گرجی سبب این فرضیه شده است که خط ارمنی برگرفته از خط گرجی است. ارمنیان از ۴۰۶م دارای الفبای خاصی برای زبان ارمنی شدند و نخستین مدرسه برای آموزش این الفبا در واقارشاپاد تأسیس شد. انجیل نخستین اثری بود که به زبان ارمنی ترجمه و با الفبای آن نوشته شد.