خط بنیادین
خط بنیادین fundamental line
(در زبان آلمانی Urlinie) در تحلیل آوازی، خط بنیادین، پایین‌ترین سطح ساخت‌پذیری ملودیک در یک اثر تُنال به‌حساب می‌آید. این خط از یک حرکت خطیِ پایین‌رونده تشکیل می‌شود که از نت خاصی از آکورد پایه آغاز شده و به‌سمت نت پایه می‌رود و به صورت ۳-۲-۱ یا ۵-۴-۳-۲-۱، یا (به‌ندرت) ۶-۵-۴-۳-۲-۱ نوشته می‌شود. طبق نظریۀ هاینریش شنکر دربارۀ ساختار تُنال، هریک از نت‌های خط بنیادین، باید توسط یک هارمونی ساختاری تقویت شود. اولین نت خط بنیادین، کُپف‌تُن (Kopfton) یا سَرنُت نام دارد و اغلب کشیده و طولانی می‌شود تا پیکرۀ قطعه را تشکیل دهد. بخشی از قطعه که پیش از کُپف‌تُن می‌آید «اوج‌گیری»، قسمت طویل‌سازی آن «ساختار»، قسمت طویل‌سازی سایر نت‌های خط بنیادین «فرود» و قسمت طویل‌سازی آخرین نت «اطناب» نام دارد.