خط چین
خطچین ledger line
در موسیقی، یک علامت نتنویسی برای نشان دادن افزایش یا کاهش اضافی زیرایی نتها، که از خطوط کوتاهکوتاهی تشکیل شده که بالا یا پایین خط حامل ترسیم میشوند. در موسیقی دوران پیش از کلاسیک برای استفاده نکردن از خطچین، کلید را تغییر میدادند. مثلاً اگر بخشی که کلید باس (فا) داشت بیش از حد بالا میرفت، آهنگساز کلید تنور را جایگزین کلید قبلی میکرد. این عمل همچنان در نتنویسی ویولونسل و فاگوت رعایت میشود، اما برای سازهای دیگر، مثل سازهای کلاویهدار چنین نیست. نخستین نمونۀ شناختهشده از کاربرد خطچین، در کتاب ارگی - متعلق به سال ۱۵۲۳- وجود دارد.