خلعت پوشان
خلعت‌پوشان (investiture contest)
کشمکش بین پاپ‌ها و امپراتوری مقدس روم[۱]، از ۱۰۷۵ تا ۱۱۲۲م، بر سر حق حاکمان غیر‌روحانی برای انتصاب اسقف‌های اعظم (خلعت‌پوشان). سرآغاز آن حکمِ پاپ گرگوریوس هفتم[۲]، در ۱۰۷۵م، در منع غیر‌روحانیان از برگزاری مراسم خلعت‌پوشان و تکفیر هانری چهارم در سال بعد به‌سبب خودداری‌اش از پذیرش این حکم بود. پس از مرگ هانری در ۱۱۰۶م، از شدت نزاع کاسته شد اما، در ۱۱۱۱م، هانری پنجم، پاپ پاسکالیس دوم[۳] (ح ۱۰۵۰ـ۱۱۱۸م) را دستگیر و او را وادار کرد تا حق اعطای ملک و املاک به اسقف‌های اعظم از سوی حاکمان غیر‌روحانی را بپذیرد. در ۱۱۱۲م، که شورای لاتران[۴] این توافق را برهم زد، کلیسا به دو دستۀ طرفداران پاپ و طرفداران امپراتور تقسیم شد و درگیری‌هایی در آلمان و ایتالیا درگرفت. در ۱۱۲۲م، مجلس وُرمس[۵] منازعه را فیصله داد و توافق شد حاکمان غیر‌روحانی حق نصب اسقف‌های اعظم را نداشته باشند، ولی بتوانند همچنان به ایشان ملک و املاک ببخشند.