خلو

خلوّ

(در لغت به معنی خالی‌بودن) در اصطلاح منطق خالی بودن یا خالی نبودن یک موصوف از یک صفت یا یک معروض از یک عرض، چنان که محال است عدد از صفت زوجیت و فردیت خالی باشد و به هر حال هر عدد یا زوج است یا فرد. در حوزۀ قضایا، «خلو» صفت گونه‌ای از قضایای شرطیۀ منفصله است موسوم به مانعةالخلو که قضیه‌ای است که محال است از 2 چیز یا 2 صفت خالی باشد، ولی اتصاف آن به هر 2 صفت ممکن است، چنان که وقتی می‌گوییم «در ایجاد روز و شب، یا خورشید حرکت می‌کند، یا زمین»، محال است این 2 یا یکی از این 2 حرکت نکند و روز و شب ایجاد شود.