خلیلا قزوینی، محمدخلیل ( ـ قزوین ۱۱۳۶ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

خلیلا قزوینی، محمدخلیل ( ـ قزوین ۱۱۳۶ق)

حکیم و متکلم ایرانی. از مردم قائن بود. در اصفهان نشو و نما کرد و از آقا رضی و آقا جمال خوانساری بهره برد. خلیلا در آغاز حملۀ اشرف افغان از اصفهان به قزوین رفت و به تدریس علوم اسلامی، به‌ویژه حکمت، فلسفه و عرفان، مشغول شد. در دورۀ او مدرسۀ فلسفی قزوین آوازۀ بلندی یافت. پس از وی، دو تن از شاگردانش، میرحسنا و ملامحمد ملائکه، مکتب وی را ادامه دادند. از آثارش: شرح فلسفی بر حدیث عِمرانِ صابی؛ الاِلهِیَه در ابطال الجَبرِ و التَّفویض و اِثباتُ‌الاَمْرَیْن؛ الرَّدُ علی‌النَصرانی؛ اثباتُ‌البَداء؛ شرح اشارات ابن سینا.