خندان، سلطان محمد (قرون ۹ و ۱۰ق)
خندان، سلطان محمّد (قرون ۹ و ۱۰ق)
خوشنویس و ادیب ایرانی. از نستعلیق‌نویسان خراسان و از بهترین شاگردان سلطان‌علی مشهدی است. در شعر، معماری، طراحی، و موسیقی دستی داشت و نی نیز می‌نواخت. هنرمندی با ظرافت و شوخ‌طبع بود و علاقۀ خاصی به امیرعلی‌شیر نوایی داشت و در خدمت او، در هرات، روزگار می‌گذراند. بعضی به‌علت انبساط خاطر و خندۀ بسیار، او را مجنون می‌دانستند و به‌همین سبب «خندان» لقب گرفت. کتاب‌ها و قطعات فراوانی از او به‌جا مانده، که برخی از آن‌ها عبارت‌اند از نسخه‌ای از یوسف و زلیخا به قلم کتابت در کتابخانۀ ملی ایران؛ یک نسخه دیوان حافظ (۹۲۱ق)، که در موزۀ لندن نگهداری می‌شود؛ و یک نسخه دیوان ترکی امیرعلی‌شیر نوایی (۹۳۵ق) به قلم کتابت، که در کتابخانۀ عمومی لنینگراد (سن‌پترزبورگ) محفوظ است. او شاگردان بسیاری داشت که بیشترشان به مقام استادی رسیدند، از آن جمله‌اند یاری شیرازی، محمدحسین باخرزی، و محمدقاسم شادی‌شاه. در مورد تاریخ تولد و وفات او اختلاف نظر است، ولی تاریخ کتابت‌هایش نشان می‌دهد که تا ۹۵۷ق در قید حیات بوده است.