خواف، شهرستان
| خواف، شهرستان | |
|---|---|
| استان | خراسان رضوی |
| بخش | مرکزی، سلامی، سنگان، و جلگۀ زوزن |
| موقعیت | جنوب شهرستان‌های تربت حیدریه و تایباد، غرب افغانستان، شمال شهرستان قائنات و شرق شهرستان‌های گناباد و رشتخوار |
| نوع اقلیم | معتدل |
| برخی بناها | مسجد ملک زوزن |
| شهر ها و آبادی ها | سنگان، قاسم‌آباد، سلامی، نشتیفان، نیازآباد، زوزن، ابراهیمی، چمن‌آباد، خرگرد، و موسی‌آباد |
خواف، شهرستان
شهرستانی در استان خراسان رضوی، مشتمل بر بخش مرکزی و بخش‌های سلامی، سنگان، و جلگۀ زوزن با مرکزیت اداری شهر خواف. از شمال به شهرستان‌های تربت حیدریه و تایباد، از شرق به افغانستان، از جنوب به شهرستان قائنات و از غرب به شهرستان‌های گناباد و رشتخوار محدود است. کوه‌های باخرز با ارتفاع بیش از ۲,۶۳۸ متر آن را از شهرستان تایباد جدا می‌کند و کوه شاه‌نشین آن را از شهرستان گناباد جدا می‌سازد. همۀ رودخانه‌های این شهرستان فصلی و خشک‌رودند و به‌همین سبب آب آن از رشته‌قنات‌ها و چاه‌های متعدد این منطقه تأمین می‌شود. کال شور و کال‌های سلامی و دونخ و خواجه‌یار از عمده‌ترین زهاب‌های آن محسوب می‌شوند. این شهرستان با اقلیم معتدل، از نظر بارندگی جزء نواحی خشک ایران است. جمعیت شهرستان خواف ۱۱۰,۳۷۸ نفر است (۱۳۸۵) و مهم‌ترین آبادی‌های آن عبارت‌اند از سنگان، قاسم‌آباد، سلامی، نشتیفان، نیازآباد، زوزن، ابراهیمی، چمن‌آباد، خرگرد، و موسی‌آباد. راه تربت حیدریه به موسی‌آباد و نیز تایباد به قائن شبکۀ راه‌های ارتباطی این شهرستان را تشکیل می‌دهند. محصولات کشاورزی آن عبارت‌اند از غلات، صیفی‌جات، چغندرقند، و انواع میوه‌های درختی. مسجد ملک زوزن، در بخش جلگۀ زوزن، ازجمله آثار تاریخی این منطقه و متعلق به اوایل قرن ۷ق است و سَرْدر و چند ستون و دیوار آن هنوز پابرجاست.