خوانساری، سید احمد (۱۲۷۰ ـ ۱۳۶۳ش)
خوانساری، سید احمد (۱۲۷۰ ـ ۱۳۶۳ش)
| سید احمد خوانساری | |
|---|---|
| زادروز |
۱۲۷۰ش |
| درگذشت | ۱۳۶۳ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | درجه اجتهاد |
| شغل و تخصص اصلی | روحانی و مرجع تقلید |
| آثار | شرح مختصر نافع، حاشیه بر عروه الوثقی |
| گروه مقاله | دین اسلام |
از مراجع شیعۀ ایران. در خوانسار متولد شد. پس از فراگیری مقدمات علوم دینی، برای ادامۀ تحصیل به اصفهان رفت و از حضور استادانی چون حاج میرزا محمد صادق اصفهانی، ملا عبدالکریم گزی و میرزا محمد علی تویسرکانی استفاده نمود. سپس عازم نجف اشرف شد و تحصیلاتش را نزد آخوند خراسانی، سید محمد کاظم طباطبایی یزدی و آقا ضیاءالدین عراقی ادامه داد و پس از نیل به اجتهاد، در ۱۳۲۲ به ایران بازگشت و در اراک از درس حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی استفاده کرد. آنگاه به قم رفت و پس از گذشت چند سال در دوران مرجعیت آیت‌الله بروجردی به تهران آمد و در این شهر ساکن شد (۱۳۳۰). او علاوه بر تدریس، امامت جماعت مسجد آقا سید عزیز الله را نیز برعهده داشت. آیت‌الله خوانساری به زهد و ورع مشهور بود و از پرداختن به امور سیاسی، چه پیش از پیروزی انقلاب و چه پس از آن پرهیز می‌کرد. پس از درگذشت وی، امام خمینی طی پیامی، مراتب علم و اخلاق و زهد او را ستود. از او آثار متعددی برجای مانده که برخی از آن‌ها عبارت‌اند از شرح مختصر نافع؛ حاشیه بر عروة‌الوثقی؛ مناسک حج و عقاید الحقه.