خورتابگیری

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

خورتابگیری (insolation)
مقداری از تابش خورشیدی (انرژی گرمایی خورشید) که به سطح زمین می‌رسد. خورتابگیری بسته به فصل سال و عرض جغرافیایی تغییر می‌کند. در استوا از همه جا بیشتر، و در قطب‌ها از همه جا کمتر است. در استوا، خورشید همواره در بالای آسمان است و پرتوهای آن مستقیماً به نواحی استوایی می‌رسند، بنابراین شدت تابش بیشتر است. در قطب‌ها، خورشید در پایین آسمان است و پرتوهای آن مایل‌اند و پخش می‌شوند. بادها و جریان‌های اقیانوسی گسترش نایکنواخت تابش را متعادل می‌کنند.