خون بهای ایران
خون‌بهای ایران
(یا: عشق و شکیبایی) رمانی به فارسی، نوشتۀ علی‌اصغر شریف رازی، در ۱۳۰۵ش. مضمون اخلاقی ـ عشقی این اثر دوجلدی تازگی ندارد؛ اما لطف آن در تصویری است که از وضعیت جامعه در سال‌های پس از مشروطیت تا جنگ جهانی اول ترسیم می‌کند. جلد اول افزون بر مواعظ مذهبی، اخلاقی و اجتماعی نفس‌گیر، گزارشی است از آداب و رسوم مردم، خیابان‌های تهران و شیوه‌های حمل و نقل، گردشگاه‌ها، وضع کارمندان و تیره‌روزی‌های زنان؛ اما جلد دوم از بافت رمان خارج و مانند اثری تاریخی به مجموعه‌ای از اعلامیه‌ها و مقالات مجله‌ها دربارۀ اوضاع سیاسی ایران بدل می‌شود؛ شرحی مفصل و جامع که نویسنده از کمیتۀ مجازات ارائه کرده نمونه‌ای از آن است.