پامنار، خیابان
پامِنار، خیابان
در دورۀ قاجار از محله‌های عودلاجان بود. پس از توسعۀ شهر تهران در ۱۲۸۴ق، در دورۀ سلطنت ناصرالدین‌شاه قاجار، در محل دروازه شمیران، از دروازه‌های چهارگانه تهران در دورۀ صفوی احداث شد. به‌سبب وجود مناری کاشی‌کاری‌شده در آن جا، که بقایای مسجد یا مدرسه‌ای بود، به پا(ی)منار شهرت یافت. پامنار بازارچۀ معروفی داشت و در سه‌راهِ دانگی پامنار، مدرسۀ دانگی و در قسمت دیگری از آن مدرسۀ نیاکی تأسیس شد. سفارت روسیه پیش از انتقال به پارک اتابک (محل کنونی سفارت) در پامنار بود و امروزه ادارۀ بازرگانی سفارت روسیه است. خانه آیت‌الله سیدابوالقاسم کاشانی در پامنار بود و از این رو آن محله، مرکز تجمعات سیاسی بود. یکی از اولین مدارس پسرانۀ تهران به نام سعدی در پامنار تأسیس شده بود که بعدها به دانشسرای مقدماتی و پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران به مرکز حزب جمهوری اسلامی تبدیل شد و واقعۀ شهادت ۷۲ نفر در هفتم تیر ۱۳۶۰ در آن محل رخ داد. پامنار امروز خیابانی بین سرچشمه و خیابان امیرکبیر است. قائم‌مقام فراهانی و آیت‌الله کاشانی در پامنار سکونت داشتند. چند خانۀ قدیمی تاریخی از جمله خانۀ مؤتمن‌الاطبا و رضاقلی در این خیابان وجود دارد.