دارالسلام
| دارالسلام | |
|---|---|
| کشور | تانزانیا |
| نام فارسی | دارُالسَّلام |
| جمعیت | ۲,۴۸۹,۸۰۰ نفر |
| موقعیت | ساحل اقیانوس هند |
| تولیدات و صنایع مهم | مواد غذایی، پارچه، پوشاک، کفش، شیشه، الوار، آلومینیوم، فولاد، پُلی‌استر، ماشین‌آلات، قطعات خودرو، پالایش مواد نفتی و چاپ |
| برخی بناهای مهم | موزۀ ملّی تانزانیا |
دارُالسَّلام
بزرگ‌ترین شهر و دریابندر اصلی تانزانیا، در ساحل اقیانوس هند، با ۲,۴۸۹,۸۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). تا زمان انتقال سازمان‌های دولتی به دودوما[۱]، که در ۱۹۷۴ پایتخت رسمی اعلام شد، مرکز اداری کشور بود. صنایع آن عبارت‌اند از تولید مواد غذایی، پارچه، پوشاک، کفش، شیشه، الوار، آلومینیوم، فولاد، پُلی‌استر، ماشین‌آلات، قطعات خودرو، و پالایش مواد نفتی و چاپ. مس، قهوه، الیاف، و پنبه صادر می‌کند. علاوه بر آن‌که بندر اصلی و بزرگ‌ترین شهر تانزانیا است، مرکز صنعتی، بازرگانی، و مالی کشور نیز به‌‌شمار می‌رود و فرودگاه بین‌المللی دارد. دارالسلام پایانۀ راه‌آهن تازارا[۲] در ساحل اقیانوس هند (افتتاح در ۱۹۷۵) و همچنین ترمینال خط‌آهن بندرهای کیگوما[۳] و اموانزا[۴] است و با جاده به اِندولا[۵] در کمربند مس زامبیا متصل می‌شود. نفت با خط لوله از پالایشگاه‌های دارالسلام به زامبیا حمل می‌شود. یونیورسیتی کالج[۶] (۱۹۶۳) در ۱۹۷۰ به دانشگاه دارالسلام[۷] تبدیل شد. موزۀ ملّی تانزانیا[۸] در این شهر قرار دارد و سنگواره‌های درۀ اولدووایی[۹] را در خود جا داده است. در همه‌پرسی ۱۹۷۳ مقرّر شد که پایتخت از دارالسلام به دودوما منتقل شود. دارالسلام زمانی به شهر تبدیل شد که سلطان زنگبار[۱۰] تصمیم گرفت کاخ تابستانی خود را در آن‌جا بنا کند (۱۸۶۵). منافع دولت استعماری آلمان از ۱۸۸۵ به بعد در توسعۀ آن نقش داشت. شهر مزبور در ۱۸۹۱ پایتخت افریقای شرقی آلمان[۱۱] شد. بریتانیا در ۱۹۱۶ کنترل آن را به‌دست گرفت. دارالسلام در دهۀ ۱۹۴۰ رشد کرد و در ۱۹۶۱ پایتخت کشور مستقل تانزانیا شد. اسکله‌های شهر در ۱۹۵۶ نصب شدند و ترانزیت کالاهای زامبیا از اواخر دهۀ ۱۹۶۰ عمدتاً از این بندر آغاز گردید.