داریوش خنجی

داریوش خنجی
زادروز	تهران 29 مهر 1334ش
محل زندگی	فرانسه
ملیت	فرانسوی
تحصیلات و محل تحصیل	دانش‌آموخته‌ی دانشگاه نیویورک
شغل و تخصص اصلی	فیلم‌بردار
آثار	بیگانه: رستاخیز (ژان پیر ژونه- 1997)؛ دروازه‌ی نهم (رومن پولانسکی- 1999)؛ ساحل (دنی بویل- 2000)؛ اتاق امن (دیوید فینچر- 2002)؛ چیزی غیر از این (وودی آلن- 2003)؛ مترجم (سیدنی پولاک- 2005)؛ بازی‌های مسخره (میشائیل هانکه)؛
گروه مقاله	سینما
جوایز و افتخارات	نامزدی جوایز اسکار، سزار و بفتا

داریوش خنجی با وودی آلن

داریوش خنجی

داریوش خنجی (تهران 29 مهر 1334ش- )

فیلم‌بردار ایرانی‌الاصل فرانسوی سینما. در تهران از پدری ایرانی (اهل خنج در استان فارس) و مادری فرانسوی به دنیا آمد. پدرش یک تاجر موفق بود و در صنعت پنبه فعالیت گسترده‌ای داشت. او همچنین صاحب دو سینما در مرکز تهران بود؛ سینماهایی که فیلم‌های ایتالیایی و فرانسوی را به نمایش در می‌آوردند. مادر خنجی، او را در سه سالگی از ایران به فرانسه برد و همان‌جا رشد کرد. داریوش اولین فیلم خود را در دوران نوجوانی و با دوربین‌های سوپر ۸ ساخت. بعد از اتمام متوسطه، برای تحصیلات دانشگاهی به ایالات متحده رفت. نخستین مقصدش دانشگاه UCLA بود. مدتی بعد تصمیم گرفت آن‌جا را به هدف دانشگاه نیویورک ترک کند. در نیویورک رشته‌ی فیلم و هنر را انتخاب نمود و هم‌زمان به خاطر علاقه‌اش به عکاسی، در مرکز بین‌المللی عکاسی نیویورک ثبت‌نام کرد تا در این زمینه هم سواد کافی داشته باشد. در دانشگاه توانست با حمایت استادانی چون جوناس میکس و هگ مانوگیان که از بزرگان سینما بودند در اکثر فیلم‌برداری‌های دانشگاهی، حضوری پررنگ در سینمای دانشجویی آن دوره داشته باشد. پس از اتمام تحصیلات به فرانسه بازگشت و ابتدا در دوره‌های مختلفی شرکت کرد و تدوین‌گری را هم یاد گرفت.

آغاز کار خنجی با فیلم‌برداری چهار فیلم کوتاه بود که اولینشان در سال ۱۹۸۴ اکران شد. او اولین فیلم بلند خود را در سال ۱۹۸۹ فیلم‌برداری کرد. فیلمی با نام مرا ببوس به کارگردانی مایکل روسیر فرانسوی. در سال ۱۹۹۰ ژان پیر ژونه (کارگردان مشهور فرانسوی و کارگردان فیلم زندگی شگفت‌انگیز آملی پولان) از او خواست برای فیلم‌برداری فیلم جدیدش به تیم او ملحق شود و خنجی هم پذیرفت. فیلم جدید پیر ژونه، اغذیه‌فروشی نام داشت. کار خوب خنجی در این فیلم باعث شد در سال ۱۹۹۱ در جشنواره‌ی فیلم سزار ایتالیا نامزد جایزه‌ی بهترین فیلم‌برداری شود. او یک بار دیگر در سال ۱۹۹۵ با پیر ژونه همکاری کرد و دوباره در همان سال در جشنواره‌ها درخشید و نامزد دریافت جایزه‌ی بهترین فیلم‌برداری جشنواره‌ی سزار شد. در همان سال ۱۹۹۵، مدیریت فیلم‌برداری فیلم هفت دیوید فینچر را عهده‌دار شد. بعد از هفت، برناردو برتالوچی فیلم‌برداری زیبایی ربوده شده را به او سپرد. سپس در ۱۹۹۶ برای آلن پارکر فیلم اویتا را فیلم‌برداری کرد. این فیلم در جشنواره‌های فیلم اسکار و بفتا نامزد دریافت جایزه‌ی بهترین فیلم‌برداری شد؛ هرچند از دست‌یابی به جایزه باز ماند. خنجی بعد از این فیلم دوباره به فرانسه رفت و سومین همکاری خود با ژونه را هم با موفقیت انجام داد. در سال ۱۹۹۹ اولین همکاری خود با رومن پولانسکی را در فیلم دروازه‌ی نهم تجربه کرد. در سال ۲۰۰۲ اتاق وحشت را برای فینچر فیلم‌برداری کرد. خنجی در سال ۲۰۰۳ اولین بار با وودی آلن کار کرد و فیلم‌برداری هر چیز دیگر را به عهده گرفت؛ همکاری‌ای که ادامه‌دار شد. وی بعدها چند فیلم دیگر وودی آلن را هم فیلم‌برداری کرد. خنجی در ۲۰۱۶ فیلم شهر گمشده‌ی زی را برای جیمز گری فیلم‌برداری کرد. آخرین کار‌های او یکی از ساخته‌های بونگ جو-هو (کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس شهیر کره‌ای) است که اُکجا نام دارد و دیگری جواهرات تراش‌نخورده به کارگردانی برادران سفدی.

گزیده‌ی فیلم‌شناسی: شهر کودکان گمشده (ژان-پیر ژونه و مارک کارو- 1995)؛ هفت (دیوید فینچر- 1995)؛ اویتا (آلن پارکر- 1996)؛ بیگانه: رستاخیز (ژان پیر ژونه- 1997)؛ دروازه‌ی نهم (رومن پولانسکی- 1999)؛ ساحل (دنی بویل- 2000)؛ اتاق وحشت (دیوید فینچر- 2002)؛ چیزی غیر از این (وودی آلن- 2003)؛ مترجم (سیدنی پولاک- 2005)؛ بازی‌های مسخره (میشائیل هانکه)؛ نیمه‌شب در پاریس (وودی آلن- 2011)؛ تقدیم به رُم با عشق (وودی آلن- 2012)؛ جادو در مهتاب (وودی آلن- 2014)؛ مرد بی‌منطق (وودی آلن- 2015)؛ شهر گمشده‌ی زی (جیمز گری- 2016)؛ اُکجا (بونگ جون-هو- 2017)؛ جواهرات تراش‌نخورده (برادران سفدی- 2019).

---