داگلاس، سر جیمز (۱۲۸۶ـ۱۳۳۰م)
داگلاس، سِر جِیمز (۱۲۸۶ـ۱۳۳۰م)(Douglas, Sir James)
(نیز مشهور به: داگلاس سیاه[۱] و داگلاس خوب) از اشراف اسکاتلندی. پسر سر ویلیام داگلاس[۲]. در ۱۲۹۸، به اسارت انگلیسی‌ها درآمد و در برج لندن[۳] زندانی شد و همان‌جا درگذشت. سرجمیز در پاریس تحصیل کرد. پس از استقرار در جنوب اسکاتلند، سه‌بار برای تصاحب املاک خود در منطقۀ داگلاس، که یک اشراف‌زادۀ انگلیسی آن‌ها را تصاحب کرده بود، به آن‌جا حمله کرد و سرانجام آن را ویران ساخت. در ۱۳۱۹، همراه با تامس رندولف[۴] به یورکشر[۵] حمله کرد و نیروهای انگلیسی را در میتون اِپان اسویل[۶] شکست داد. اندکی پیش از برقراری صلح بین دو طرف، چیزی نمانده بود که در یورش شبانه‌ای ادوارد سوم[۷]، پادشاه انگلیس، را به اسارت درآورد. رابرت دو بروس[۸]، پادشاه اسکاتلند، پیش از درگذشتش در ۱۳۲۹، از داگلاس خواست تا پس از مرگش قلب وی را به سرزمین مقدسِ فلسطین ببرد. جیمز داگلاس در ۱۳۳۰، در حالی‌که قلب رابرت بروس را در داخل ظرفی نقره‌ای به همراه داشت، در جنگ با اعراب مغربی[۹] در اسپانیا کشته شد.