درخت انجیر معابد
درخت انجیر معابِد
رمانی به فارسی نوشتۀ احمد محمود، در ۱۳۷۹ش. این رمان دو جلدی، نشانگر جست‌وجوی نویسنده برای یافتنِ بیان ادبیِ تازه‌ای است. او داستان را با شرح مراحل رشد فرامرز آذرپاد، ضدقهرمانی که درگیر یک بحران روحی هاملت‌وار است، آغاز می‌کند. همزمان با آن، به عرصۀ وهم می‌گراید و ماجرای درخت انجیر معابدی را تعریف می‌کند که متولّی و زایران، به‌‌تدریج از آن موجودی مقدس و معجزه‌گر می‌سازند. فرامرز با استفاده از انگارۀ ساخته‌شده از درخت، آشوبی به راه می‌اندازد تا انتقام خود را بگیرد. نویسنده به‌سرگشتگیِ جامعۀ ایستایی می‌پردازد که باوجود نوگراییِ ظاهری، در اصل متحول نشده است.