درنه
| درنه | |
|---|---|
| کشور | لیبی |
| نام فارسی | دَرْنه |
| نام دیگر | دِرنه |
| جمعیت | ۱۱۶,۹۰۰ نفر |
| موقعیت | ساحل جنوبی مدیترانه |
| تولیدات و صنایع مهم | کشاورزی |
دَرْنه
(یا: دِرنه) شهری در ساحل جنوبی مدیترانه، در لیبی، به فاصلۀ ۳۰۰کیلومتری شمال شرقی بنغازی[۱]، با ۱۱۶,۹۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۱). دومین شهر مهم لیبی، بعد از بنغازی، است. درنه در دشتی واقع در کنارۀ یک وادی به همین نام، در دامنۀ جبل اخضر قرار دارد. آب‌و‌هوای مدیترانه‌ای و چشمه‌های دایمی و خاک حاصل‌خیزی دارد. نخلستان‌ها، مرکبات، و درختان میوۀ از منابع درآمد ساکنان این شهر است. در عهد باستان ناحیه‌ای یونانی‌نشین به نام دَرنیس و محل مبادلات تجاری بود، اما هرگز تبدیل به شهر (پولیس[۲]) نشد. تاریخ احداث درنه احتمالاً به دوران بطالسه بازمی‌گردد. در ۹۶پ‌م به رومیان تعلق داشت. در زمان تسلط بیزانس اسقف‌نشین شد. با پیشروی مسلمانان در افریقا به دست اعراب افتاد و از رونق و آبادی آن کاسته شد. مهاجرت اندلسی‌های از شمال افریقا به درنه، از قرن ۱۵ تا ۱۷، شکوفایی دوبارۀ شهر را به همراه آورد. در عصر سلطۀ عثمانی حاکم طرابلس به درنه حمله کرد (۱۶۵۶م) که در نتیجۀ کشتار و فرار مردم، شهر تقریباً به متروکه‌ای بدل شد، اما دیری نگذشت که در اواخر قرن ۱۷م به کوشش حاکم وقت طرابلس آباد شد. در ۱۸۱۶، شیوع وبا (یا طاعون) از ۷هزار جمعیت، فقط ۵۰۰ تن را باقی گذاشت. در ۱۸۰۵، ایالات متحده برای تنبیه حاکم، که حامی دزدان دریایی بود، شهر را گلوله‌باران و به کمک نیروهای نامنظم اشغال کرد. در جنگ ایتالیا با ترکیه (۱۹۱۱) درنه به اشغال ایتالیایی‌ها درآمد، که با توجه ویژۀ آن‌ها به شهری زیبا تبدیل شد. در جنگ دوم جهانی چندبار بین ایتالیا و آلمان از یک‌سو و متفقین از سوی دیگر، دست به دست شد و سرانجام قوای بریتانیا آن را اشغال کرد (ژانویۀ ۱۹۴۳). شهر درطی این گیرودارها آسیب بسیار دید. پس از استقلال لیبی، شهر بندری درنه در قلمرو سلطان ادریس سنوسی قرار گرفت و اکنون جزیی از خاک لیبی است.