درویش رکن الدین
درویش رُکن‌الدّین (قرن ۸ق)
از امیران سربداری. شاگرد شیخ حسن جوری و درویش عزیز بود و پس از مرگ درویش عزیز، در فارس پنهانی می‌زیست. مردم بسیاری به دور او گرد آمدند و در ۷۷۹ق شهر سبزوار را گرفت و در مسجد جامع شهر به نام خود خطبه خواند. شهر نیشابور نیز به اطاعت او درآمد. این نهضت دو سال دوام آورد. خواجه علی مؤید سربداری برای شکست وی، از دشمن دیرین خویش، امیر ولی، یاری خواست و این دو دشمن آشتی‌ناپذیر پیشین، در برابر درویش رکن‌الدین، با هم متحد شدند. آن‌ها متفقاً رهسپار سبزوار گشتند. هواداران درویش رکن‌الدین در جنگ شکست خوردند و درویش گریخت و خواجه علی مؤید در ۷۸۰ق وارد سبزوار شد.