دسی بل

دِسی بِل (decibel)

دِسي بِل

یکای اندازه‌گیری، با نماد dB. در ابتدا برای مقایسۀ شدت صوت، و سپس برای تعیین توان خروجی وسایل الکتریکی و الکترونیکی به‌کار رفته است. افزایش ۱۰dB به‌معنیِ افزایش دَه برابر شدت یا توان است. مقیاس دسی‌بل در اندازه‌گیری میزان شنوایی نیز کاربرد دارد: یک دسی‌بل معرف افزایشی در حدود ۲۵ درصد است و به‌تقریب کمترین تغییری است که گوش انسان می‌تواند آن را حس کند. شدت صوت در صحبت درگوشی یا در آستانه شنوایی معادل ۲۰dB است، آستانۀ درد برابر ۱۴۰dB و برابر صدای هواپیمای جت هنگام برخاستن از سطح زمین، در فاصلۀ نزدیک است. اختلاف بین دو تراز شدت (توان) I۱ و I۲ بر حسب دسی‌بل برابر (فرمول ۱) است.

فرمول ۱:

بدین سان، اختلاف ۱dB متناظر با تراز ۱۰۰.۱ و تقریباً برابر ۱.۰۲۶ است. اندازه‌گیری‌های سروصدا (یا نوفه)‌ برحسب دسی‌بل را با «وزن A» مشخص می‌کنند تا این واقعیت در نظر گرفته شود که بعضی از طول موج‌های صوتی در گوش انسان بسیار بلند حس می‌شوند. نمونه‌هایی از ترازهای صوتی برحسب dBA عبارت‌اند از صدای ناشی از متۀ فشار هوا در فاصلۀ یک متری، برابر ۱۲۰dBA؛ مکالمات عادی برابر ۷۰dBA و حد شنوایی برابر ۱۰dBA.