دلفانی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

دِلفانی
از گویش‌های لکی، رایج در منطقۀ دلفان لرستان و طوایف کاکاوند و چوواری و شاهیوند و دلفانی‌های کوچیده به کلاردشت و کجور. خاستگاه اندیشه‌ها و باورهای یارسان یا اهل حق نیز دلفان است. در این گویش نشانۀ جمع al و gal است. در واژۀ مفردی که صامت پایانی آن n باشد، این صامت با g در gal (نشانۀ جمع)، غنه‌ای تلفظ می‌شود. ضمیرهای اشارۀ آن عبارت‌اند از «این». برای بیجان، ya برای جاندار، «آن» u برای بیجان نشانۀ مصدری آن en است.