دندان بندی
دندان‌بندی (dentition)
نوع و تعداد دندان‌های هرگونه از جانوران. انواع گوناگون دندان‌ها وظایف متفاوتی دارند. حیوان علف‌خوار برای جویدن غذا نیاز به دندان‌های آسیای بزرگ[۱] و قوی دارد، اما حیوان گوشت‌خوار برای گرفتن و کشتن شکار خود باید دندان‌های نیش[۲] قوی داشته باشد. دندان‌هایی که برای زندگی حیوان اهمیت کمتری دارند ممکن است به‌تدریج کوچک‌تر شوند یا کاملاً ازبین بروند. دندان‌بندی حیوانات را به‌صورت نمادین با فرمول دندانی[۳] نشان می‌دهند. کودکان کم‌سن دندان‌بندی ریزنده (غیردایمی)[۴] دارند؛ آنچه در اصطلاح عامه به دندانِ شیری[۵] معروف است. اولین دندان از این گروه حدود ۶ماهگی پدید می‌آید. دندان‌بندی مخلوط[۶] از سن ۶سالگی، که اولین دندان شیری می‌افتد، تا ۱۲سالگی شکل می‌گیرد. دندان‌بندی دایمی[۷]، با حداکثر ۳۲ دندان، معمولاً در اواسط دهۀ دوم زندگی کامل می‌شود، اما ممکن است سومین دندان آسیای بزرگ (دندان عقل[۸]) تا حدود ۲۱سالگی ظاهر نشود.