دواتدار
دَواتْدار
(یا: دواتی) منصبی در دربار پادشاهان قدیم ایران. این منصب به‌خصوص در دورۀ غزنویان، متصدی دوات و قلمدان سلطنتی بود. در زمان سامانیان و غزنویان دواتداران از میان غلامان، انتخاب می‌شدند و در دورۀ صفویه، این گروه صاحب‌منصبانی دون بودند که مواجبشان بسیار نبود و در جلسات عمومی و بارهای عام در صف سپاهیان و اسلحه‌داران می‌ایستادند. دواتدار همواره نزدیک سلطان و آمادۀ خدمت بود و در کمربند یا شال خود، دوات و در داخل جُبّه، کاغذ، به جهت نوشتن فرامین شاه داشت. صاحب این منصب را دواتدار مهر انگشتر (آفتاب اثر) و گاهی دواتدار احکام نیز می‌خواندند.