دکتری
دکتری
بالاترین مقطع آموزش عالی در ایران. پیش‌نیاز گرفتن مدرک دکتری، داشتن دانشنامۀ کارشناسی ارشد یا دکتری عمومی و بالاتر متناسب با رشته مورد تحصیل است. تعداد واحدهای دورۀ دکتری، برحسب رشته، دست‌کم ۴۲ و حداکثر ۵۰ واحد است که ۱۶ تا ۳۰ واحد آن پایان‌نامه است. دورۀ دکتری از دو مرحلۀ آموزشی و پژوهشی تشکیل می‌شود و طول مدت مجاز تحصیلی آن، با توجه به تعداد واحدهای دوره، بین دو تا پنج نیم‌سال تحصیلی است. مدت مجاز تحصیلی کل دوره چهار سال و نیم است که در موارد استثنایی ممکن است حداکثر تا سه نیم‌سال تحصیلی به مدت مذکور افزوده شود. دورۀ تحصیلی دکتری، در حال حاضر، در ایران دو گونه است: دورۀ دکتری حرفه‌ای و دوره دکتری تخصصی، اصطلاحاً پی اچ دی دکتری حرفه‌ای، دکتری‌ای است که دارندگان دیپلم متوسطه در آن شرکت می‌کنند و پس از طی دوران تحصیلی مربوط، به‌صورت پیوسته، به اخذ این درجه نایل می‌شوند؛ مانند دکتری پزشکی عمومی و دکتری دامپزشکی عمومی؛ دکتری تخصصی، دکتری‌ای است که پیش‌نیاز آن داشتن مدرک کارشناسی ارشد یا دکتری حرفه‌ای، قبولی در آزمون ورودی دورۀ دکتری تخصصی، و پذیرفته شدن در مصاحبۀ علمی است. در برخی از موارد، دانشگاه‌ها اجازه دارند که به افراد ممتاز علمی یک رشته مدرک «دکتری افتخاری» اعطا کنند، بدون آن‌که فرد مورد نظر در کلاس‌های آموزشی شرکت کرده باشد یا پایان‌نامه‌ای نوشته باشد.