دی کارلو، جان کارلو (۱۹۱۹ـ ۲۰۰۵)
جانکارلو دی کارلو Giancarlo De Carlo | |
---|---|
زادروز |
۱۹۱۹م |
درگذشت | ۲۰۰۵م |
ملیت | ایتالیایی |
شغل و تخصص اصلی | معمار |
آثار | دانشکدۀ تعلیم و تربیت، اوربینو (۱۹۶۸ـ۱۹۷۶)، خوابگاههای دانشجویی اوربینو (۱۹۶۲ـ۱۹۶۶، ۱۹۷۳ـ۱۹۸۳)، طرح مسکونی ماتسوربو در ونیز (۱۹۷۹ـ۱۹۸۵) |
گروه مقاله | معماری |
![](/images/thumb/1/1c/%D8%AC%D8%A7%D9%86_%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D9%84%D9%88_%D8%AF%DB%8C_%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D9%84%D9%88.jpg/300px-%D8%AC%D8%A7%D9%86_%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D9%84%D9%88_%D8%AF%DB%8C_%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D9%84%D9%88.jpg)
دی کارلو، جانکارلو (۱۹۱۹ـ۲۰۰۵)(De Carlo, Giancarlo)
![](/images/thumb/4/4c/20245500.jpg/300px-20245500.jpg)
معمار ایتالیایی. مجموعهساختمانهایش در تپۀ شهر اوربینو[۱] که بافتی رنسانسی داشت، بهسبب توجه به بافت و یکپارچگی شهری درخور توجهاند (شروع از ۱۹۵۲). دانشکدۀ تعلیم و تربیت[۲]، اوربینو (۱۹۶۸ـ۱۹۷۶)، ضمن درنظرگرفتن بافت شهری، با آمفیتئاترهای شیشهای پلکانیاش، به مناطق روستایی اطراف اوربینو رو کرده است. دی کارلو تحت حمایت کارلو بو[۳]، رئیس دانشگاه اوربینو[۴]، کار کرد، و درپی فروپاشی سیام[۵] در ۱۹۵۹، در گروه ۱۰[۶] همکاری داشت. از دیگر کارهای اوست: خوابگاههای دانشجویی اوربینو (۱۹۶۲ـ۱۹۶۶، ۱۹۷۳ـ۱۹۸۳)، و طرح مسکونی ماتسوربو[۷] در ونیز (۱۹۷۹ـ۱۹۸۵).