ذوالبجادین، عبدالله بن عبد نهم ( ـ۹ق)
ذوالبِجادَیْن، عبدالله بن عَبْدِ نَهْم ( ـ۹ق)
از اصحاب پیامبر (ص). در کودکی پدرش را ازدست داد و تحت تکفل عمویش قرار گرفت. چون مسلمان شد عمویش همۀ اموال او را بازستاند. عبدالله دو قطعه چادر یا گلیم از مادر گرفت و به مدینه گریخت. پیامبر (ص) او را «ذوالبجادین» (صاحب دو گلیم یا دو چادر) خواند و به این لقب شهرت یافت. او به تلاوت قرآن و ذکر سخت پای‌بند بود. در غزوۀ تبوک درگذشت و پیامبر (ص) با دست خود او را به‌خاک سپرد.