ذونواس

ذونُواس ( ـ۵۲۵م)

(نام اصلی: زرعة بن تبّان؛ مشهور به یوسف اشعر) پادشاه یمن. به‌سبب داشتن دو گیسویی که بر پشت خود می‌انداخت به ذونواس معروف شد. او سلطان یمن را به‌قتل رساند و خود بر جایش نشست. پس از آن به دین یهود روآورد. ذونواس مسیحیانی را که به دین او نمی‌گرویدند می‌کشت، به‌ویژه مسیحیان نجران تحت حمایت دولت اکسوم را قتل عام کرد. او گودالی از آتش ساخت و مسیحیانی را که از فرمان او اطاعت نمی‌کردند به داخل آن گودال می‌افکند. «قتل اصحاب ‌الاخدود» در سورۀ بروج در قرآن کریم به این واقعه اشاره دارد. درپی این رویداد، امپراتور روم به پادشاه اَکْسوم در حبشه فرمان داد تا به جنگ ذونواس رود. ذونواس مغلوب شد و خود را به دریا انداخت و کشته شد و یمن به‌تصرّف حبشیان درآمد.