رابرت بروس
رابِرْت بروس (۱۲۷۴ـ۱۳۲۹م)(Robert (I) the Bruce)
| رابرت بروس Robert (I) the Bruce | |
|---|---|
| زادروز |
۱۲۷۴م |
| درگذشت | ۱۳۲۹م |
| ملیت | اسکاتلندی |
| نام‌های دیگر | رابرت اول |
| شغل و تخصص اصلی | فرمانروا |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
(یا: رابرت اول[۱]) پادشاه اسکاتلند از ۱۳۰۶م. جنگجوی موفق جنگ‌های چریکی و نوۀ رابرت دو بروس[۲] بود. در ۱۳۰۷م در نبرد لودن هیل[۳]، به فرماندهی ادوارد اول[۴]، علیه انگلیسی‌ها مهارت‌های تاکتیکی خود را نشان داد و در ۱۳۱۴م بار دیگر انگلیسی‌ها را در نبرد بنکبرن[۵] به فرماندهی ادوارد دوم[۶] شکست داد. در پیمان نورتمپتن[۷]، که در ۱۳۲۸م به امضا رسید، استقلال اسکاتلند و پادشاهی رابرتِ بروس به رسمیت شناخته شد. لشکرکشی‌های بزرگ انگلستان به اسکاتلند در ۱۳۲۲م و ۱۳۲۷م به‌سبب بهره‌گیری بروس از سیاست جنگی «زمین سوخته[۸]» با شکست مواجه شد. ظاهراً رابرتِ بروس در بستر مرگ این سیاست را بهترین شیوۀ جنگی توصیف کرده بود.