رامانا مهاریشی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

رامانا مَهاریشی (۱۸۷۹ـ۱۹۵۰)(Ramana Maharishi)

رامانا مَهاريشي

(نام اصلی: وِنکاتارامان[۱]) حکیم تامیلی. به‌دنبال تجربه‌ای در خردسالی، که خود را در آستانۀ مرگ دید، چشم دلش به کنه نفس و روحی که جسم را پشت‌ سر می‌گذارد باز شد. در ۱۷‌سالگی به کوه مقدس آروناچالا[۲] رفت و به مراقبه نشست. یک آشرم[۳] (جامعۀ وقف خدمت خلق) گرد او شکل گرفت و مکتب او شهرت جهانی یافت. افزون‌ بر هندیان، کسانی از غرب نیز به‌ شنیدن سخنان او شتافتند و محضر او منشأ قصه‌های بسیاری دربارۀ توانایی حضور او در چند محل -در آنِ واحد- شد. او می‌گفت، چون ماهیت حقیقی نفس کشف شود همۀ تردیدهای روحی از میان می‌رود و این کشف از دو راه میسر است؛ با طرح این پرسش که «من کیستم؟» و پیوسته غور در آن، یا ترک نفس در خدمت عاشقانه به خلق خدا.

 


  1. Venkataraman
  2. Arunachala
  3. ashram