رجایی بخارایی، احمدعلی (مشهد ۱۲۹۵ـ ۱۳۵۷ش)

احمدعلی رجایی بخارایی;
زادروز	مشهد ۱۲۹۵ش;
درگذشت	۱۳۵۷ش
ملیت	ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل	دکتری رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران
شغل و تخصص اصلی	استاد دانشگاه
شغل و تخصص های دیگر	حافظ پژوه
گروه مقاله	ادبیات فارسی

استاد دانشگاه و حافظ‌‌پژوه ایرانی. تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خود و تحصیلات متوسطه را در رشتۀ کشاورزی در کرج به‌پایان رساند و کار رسمی را از خدمت در ادارۀ فرهنگ و معارف (آموزش و پرورش فعلی) خراسان، در ۱۳۱۵ آغاز کرد؛ سمت‌های او دبیری، ریاست مدرسه، و تعلیمات ابتدایی کل کشور و ریاست ادارۀ دفتر وزیر فرهنگ بود. در ۱۳۲۸ به‌طور هم‌زمان در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشکدۀ ادبیات و رشتۀ قضایی دانشکدۀ حقوق دانشگاه تهران دانشنامۀ لیسانس و از ۱۳۳۴، در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی از این دانشگاه دانشنامۀ دکتری گرفت. رجایی بخارایی در ۱۳۳۴، یک‌سالی در اروپا بود و چندین میکروفیلم از نسخ خطی کتابخانه‌های آن‌جا برای کتابخانۀ مرکزی دانشگاه مشهد تهیه کرد. در ۱۳۳۶، با عنوان دانشیاری در دانشگاه تبریز به تدریس پرداخت و در ۱۳۳۹، به دانشکدۀ ادبیات دانشگاه مشهد منتقل شد و چندی نیز ریاست این دانشکده را به‌عهده داشت. مشاغل او پس از بازنشستگی (۱۳۴۷) ریاست امور فرهنگی آستان قدس رضوی، تدریس در مدرسۀ عالی ادبیات و دورۀ دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران، همکاری با بنیاد فرهنگ ایران و اجرای برنامه‌های رادیویی «‌شناختی نو از شاهنامه» بود. مجلۀ دانشکدۀ ادبیات دانشگاه مشهد در بهار ۱۳۴۴ در دورۀ ریاست دانشکدۀ او بنیاد گذاشته شد. از تألیفات اوست: فرهنگ عرفانی اشعار حافظ (۱۳۴۰ش)؛ پلی میان شعر هجایی و عروض فارسی، یادداشتی دربارۀ لهجۀ بخارایی (۱۳۴۲ش)؛ تصحیح درس عبرت.