رحمانی، نصرت (تهران ۱۳۰۸ـ رشت ۱۳۷۹ش)

نصرت رحمانی;
زادروز	تهران ۱۳۰۸ش;
درگذشت	رشت ۱۳۷۹ش
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	شاعر
آثار	کوچ (تهران، ۱۳۳۳)؛ کویر (تهران، ۱۳۳۶)؛ میعاد در لجن (تهران، ۱۳۴۶)
گروه مقاله	ادبیات فارسی

شاعر ایرانی. پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه در وزارت پست و تلگراف به‌ کار پرداخت. اما به‌دلیل علاقۀ ادبی و ذوق شعری، عمدۀ اوقاتش را در مطبوعات فارسی سپری کرد. ازجملۀ شاگردان نیما یوشیج بود. اما همچنان‌که خود تصریح کرده، به‌لحاظ جهان‌نگری، با بدبینی و یأس صادق هدایت خویشاوندی بیشتری داشته است. دو دهۀ ۱۳۶۰ و ۱۳۷۰ را همراه همسرِ گیلانی و فرزندش در رشت گذراند. از دفترهای شعرهایش می‌توان به کوچ (تهران، ۱۳۳۳)، کویر (تهران، ۱۳۳۶)، میعاد در لجن (تهران، ۱۳۴۶)، شمشیر معشوقۀ قلم (تهران، ۱۳۶۹)، پیاله دور دِگر زد (تهران، ۱۳۶۹) و منتخب تفصیلی آوازی در فرجام (تهران، ۱۳۷۵) اشاره کرد. زبان شعرهای او در مجموع ساده است و با آن‌که بخشی از دل‌مشغولی‌های روشنفکرانه در آن‌ها بیان می‌شود، برای مخاطبان عام‌تر چندان دور از دسترس نیست. آثار شعری او در دو دهۀ ۱۳۳۰ و ۱۳۴۰ نفوذ درخور ملاحظه‌ای در میان گروهی از شاعران و علاقه‌مندان شعر معاصر داشت.