رستم (طایفه)
رَسْتَم (طایفه)
از طوایف بزرگ لُر در ممسنی، متشکل از تیره‌های انصاری، بهمنیاری، چوکی، دزکردی، دشتی، سادات، سادات امامزاده علی، سادات دودک، سیدجان، عبداللهی، علی مؤمن و کول نظری، مرکب از ۸۶۲ خانوار چادرنشین. این مردم در دهستان رستم ییلاق و قشلاق می‌کردند. ریاست این طایفه دست‌کم از قرن ۱۲ق با خاندان ابواسحاقی بود. قائد گرجی ( ـ۱۲۵۵ق)، فرزند علی‌عسگر ابواسحاقی، با روش‌های گوناگون ثروت کلانی فراهم آورد و از طریق آن ثروت، کلانتر طایفۀ رستم شد. فرزندش خان‌علی‌خان ( ـ۱۲۸۲ق) با همان روش‌ها مخالفان را برانداخت و در اواخر سلطنت فتحعلی‌شاه قاجار، بلوک حیات‌داود را اشغال کرد. در ۱۲۵۷ق فرهادمیرزا معتمدالدوله، حاکم فارس، به ممسنی حمله برد و خان‌علی‌خان با جمعی از افرادش از قلعۀ طوس به ناحیۀ صعب‌العبور ماهورمیلاتی گریخت. پس از او امام‌قلی‌خان رستم در شورش‌های عشایری ۱۳۰۷ـ۱۳۰۹ش شرکت داشت و سرانجام به همراه دیگر سران شورشی دستگیر و در تهران اعدام شد (۱۳۱۳ش). حسین‌قلی‌خان رستم، فرزند امام‌قلی‌خان، نیز در تشکیل نهضت جنوب در ۱۳۲۵ش نقش داشت و در ۱۳۴۲ش به‌سبب مخالفت با اصلاحات ارضی، همراه با شماری از سران طوایف و مالکین ارضی، اعدام شد.