رسولیان
رسولیان
(یا: بنی‌رسول؛ آل رسول) سلسله‌ای حاکم در یمن (۶۲۶ـ ۸۵۸ق). چون محمد بن هارون، مؤسس این سلسله، به‌فرمان خلیفۀ عباسی به مصر و سوریه روانه شده بود، عنوان «رسول» به این سلسله اطلاق شده است. برخی نسب محمد بن هارون را به قحطان، جد اعراب جنوبی، و برخی به ترکمانان می‌رسانند. او در ۵۶۹ق همراهِ خانواده‌اش با توران‌شاه به یمن رفت. در ۶۲۶ق وقتی که صلاح‌الدین یوسف مجبور شد یمن را ترک کند، رسولیان قدرت را در اختیار گرفتند و سیاست ایّوبیان را در یمن ادامه دادند و در گسترش مذهب تسنن در این منطقه کوشیدند، هرچند که در قسمت‌های کوهستانی آن‌جا از مدت‌ها قبل فرق شیعی مستقر شده بودند. ملک منصور عمر، نوۀ رسول، زَبید را پایتخت خود قرار داد و تَعِزْ و صنعا را از امامان زیدی گرفت و مکه را به‌دست آورد و مملکت وی از حجاز تا حضرموت گسترش یافت. سرانجام در ۸۵۸ق، ملک مسعود آخرین امیر رسولی، در برابر قدرت بنی‌طاهر، از امیران عَدَن، از حکومت دست کشید و به مکه رفت و گوشه‌ای گزید.