رشتی

رشتی
از گویش‌های گیلکیِ رایج در رشت. در این گویش مانند گویش انزلی‌چی، واکه‌ها درونی‌تر یا کوتاه‌تر می‌شوند. ماضی استمراری و ماضی بعید را با فعل کمکی «بودن» صرف می‌کنند و مضارع با فعل کمکی از مصدر «داشتن» صرف می‌شود، گویش رشتی از این نظر با گویش‌های گیل دولابی و آبکناری فرق دارد. پیشوندهای فعلی، اغلب با نخستین واکۀ فعل هماهنگ می‌شوند. در گویشی رشتی مانند گویش‌های دیگر گیلکی صفت بر موصوف مقدم است، مانند «شور مایی» به معنی ماهیِ شور و «زرْخ خَنده» به معنی «زهرخند». مضاف‌الیه قبل از مضاف می‌آید، مانند «مردمار» به معنی «مادرشوهر». از ویژگی‌های تبدیل حروف در رشتی تبدیل -n به -t یا t به -n است. پیشوندهای مهم فعلی عبارت‌اند از: فا (فوـ فی)، ج (جی، جو)، د (دوـ دی)، وا (وی ـ وو).