رضاقلی
رضاقلی (1212 - 1291ق)
(معروف به حاجی میرزا صفا و ملقب به قنبرعلی شاه) عارف دورۀ قاجار و از دراویش فرقۀ نعمت‌اللهی در قرن سیزدهم، فرزند محمدحسن خانی. پس از انجام تحصیلات ابتدایی در زادگاهش، در دوران جوانی عازم بین النهرین (عراق) شد تا آنجا به تکمیل تحصیلاتش بپردازد. او آنجا در حوزۀ درس شیخ محمدحسن نجفی صاحب کتاب فقهی جواهرالکلام و برخی دیگر از علما شرکت کرد. سپس، از سلک آخوندی درآمد و ملبس به لباس درویشی شد و به ریاضت پرداخت. در خاورمیانه و آفریقا به سیاحت مشغول شد و برای زیارت مکه و مدینه، بارها به سرزمین حجاز سفر کرد و مدتی هم آنجا ساکن شد. در دوران صدارت میرزا حسین خان سپهسالار ملقب به مشیرالدوله، راهی تهران شد و در سال‌های پایانی عمرش، در خانۀ او اقامت داشت.
حاجی میرزا صفا در 9 رمضان 1291ق، در 79سالگی در تهران درگذشت. پس از مرگش، میرزا حسین خان سپهسالار برای او در باغچۀ ملکی خودش در چشمه‌علی شهر ری، مقبره‌ای عالی با صحن بزرگ احداث کرد (که بعدها به صفاییه معروف شد) و او را آنجا به خاک سپردند.