رضایی، احمد (تهران ۱۳۲۴ـ همان جا ۱۳۵۰ش)
رِضایی، احمد (تهران ۱۳۲۴ـ همان‌جا ۱۳۵۰ش)
مبارز سیاسی ایرانی و از بنیانگذاران و رهبران سازمان مجاهدین خلق. در خانواده‌ای مذهبی به‌دنیا آمد و از نوجوانی به فعالیت‌های اجتماعی علاقه‌مند شد و در مجالس مذهبی، هیئت‌ها و کانون‌های قرآنی شرکت کرد. تحصیلات دبیرستانی را تا سال آخر ادامه داد، ولی به‌دلیل اشتغال به فعالیت‌های غیردرسی، سیاسی و اجتماعی نتوانست مدرک دیپلم بگیرد. عمده فعالیت‌های او در سال‌های ۱۳۴۲ تا ۱۳۵۰ش در مسجد هدایت و مسجد جلیلی متمرکز بود که دو روحانی سرشناس مبارز، یعنی آیت‌الله طالقانی و آیت‌الله مهدوی کنی در آن‌جا حضور داشتند. یک‌بار در مرداد ۱۳۴۲ دستگیر و به‌زودی آزاد شد. سرانجام در ۱۳۴۸ به عضویت سازمان مجاهدین خلق درآمد. وی به‌دلیل اطلاعات و روابط گسترده‌اش، بیشتر در کار آموزش و تعلیمات اعضای سازمان فعال بود، ولی پس از دستگیری اکثریت اعضای مرکزی و دیگر رده‌های سازمان در بهار ۱۳۵۰، او نقش رهبری یافت و کوشید از متلاشی‌شدن سازمان جلوگیری کند. فعالیت‌های گستردۀ او باعث تداوم فعالیت بقیۀ اعضا شد، ولی به‌دلیل حساسیت ساواک سرانجام شناسایی و محاصره و به‌وسیله نارنجکی که خود منفجر کرده بود، در خیابان غفاری تهران کشته شد.