رضایی، رضا (تهران ۱۳۲۶ـ۱۳۵۲ش)
رضایی، رضا (تهران ۱۳۲۶ـ۱۳۵۲ش)
| رضا رضایی | |
|---|---|
| زادروز |
1326 |
| درگذشت | 1352 |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دندان‌پزشکی دانشگاه تهران |
| شغل و تخصص اصلی | سیاستمدار |
| گروه مقاله | انقلاب ها و انقلابیون |
از اعضای برجستۀ دومین گروه از رهبران سازمان مجاهدین خلق ایران در اوایل دهۀ ۱۳۵۰ش. وی در دوران دبیرستان از طریق برادرش احمد رضایی با مسائل سیاسی آشنا شد. در همان زمان در جلسات مسجد هدایت و سخنرانی‌های آیت‌الله طالقانی شرکت می‌کرد و در همان‌جا با سعید محسن و تراب حق‌شناس از رهبران سازمان آشنا شد. در ۱۳۴۵ش وارد دانشگاه تهران شد و در رشتۀ دندان‌پزشکی به تحصیل پرداخت. در ۱۳۴۹ش با علی باکری آشنا شد و رسماً به عضویت سازمان مجاهدین خلق درآمد. وی به‌سرعت ارتقا یافت و ضمن ورود به مرکزیت، در گروه سیاسی به فعالیت پرداخت. ازجمله وظایف او مسئولیت تعلیمات و آموزش جعل اسناد بود. وی ارتباط نزدیکی با حسینیه ارشاد و جلسات دکتر شریعتی داشت. در مرداد ماه ۱۳۴۶ش به‌همراه محمد بازرگانی برای فراگیری تعلیمات چریکی به جنوب عمّان رفت و یک ماه بعد بازگشت و مسئول ارتباط سازمان با خارج کشور شد. رضا رضایی در سوم شهریور ماه ۱۳۵۰ش دستگیر شد و به دلیل همکاری در حین دستگیری و بازداشت با هماهنگی ساواک در تاریخ ۲۷/۸/۱۳۵۰ش از زندان آزاد شد. آزادی وی، از سوی سازمان و رسانه‌های خارج کشور به‌عنوان فرار موفقیت‌آمیز قلمداد شد. اما پس از کشته‌شدن برادرش احمد، وی مجدداً مبارزه با رژیم را آغاز کرد و به‌سرعت به تجدید سازمان افراد باقی‌مانده پرداخت. نقش او در این زمان بسیار مهم بود و توانست سروسامانی به تشکیلات مجاهدین بدهد. رضا رضایی در خرداد ماه ۱۳۵۲ در زدوخورد با مأمورین ساواک متواری و اقدام به خودکشی نمود. مرگ وی بازتاب گسترده‌ای در نشریات خاورمیانه، اروپا و مبارزان ایرانی خارج از کشور داشت.