رضایی، هادی (مشهد ۱۳۳۹ش)

والیبالیست ایرانی. از ۴سالگی با ابتلا به بیماری فلج اطفال پای راستش معلول شد. از ۸‌سالگی در رشته‌های فوتبال، والیبال و هندبال زیر نظر خلیل زورکاوی تمرین کرد. از ۱۳۵۹ به تمرین در رشتۀ والیبال نشسته پرداخت و در ۱۳۶۴ عضو تیم ملی والیبال نشسته ایران شد. او برندۀ چهار مدال طلای مسابقات قهرمانی جهان (نروژ، ۱۹۸۵؛ مجارستان، ۱۹۸۶؛ هلند، ۱۹۹۰؛ آلمان، ۱۹۹۴)، سه مدال طلای پارالمپیک (سئول، ۱۹۸۸؛ بارسلون، ۱۹۹۲ و آتلانتا ۱۹۹۶) است. در پارالمپیک سئول کاپیتان تیم ملی والیبال نشسته و پرچمدار کاروان ورزشی ایران بود. در پارالمپیک آتلانتا (۱۹۹۶) نیز بهترین بازیکن مسابقات انتخاب شد. او در آن مسابقات از ورزش قهرمانی کناره گرفت و به مربیگری پرداخت. در ۱۳۷۵ مسئولیت والیبال نشسته ایران را برعهده گرفت و در ۱۳۷۶ به سمت مدیر تیم‌های ملی و سرمربی تیم ملی والیبال نشستۀ ایران انتخاب شد. با رهبری او تیم ایران قهرمان جهان (تهران، ۱۹۹۸)، برندۀ مدال برنز جهانی (۲۰۰۲، مصر)، قهرمان پارالمپیک سیدنی (۲۰۰۰) و نایب‌قهرمان پارالمپیک (آتن ، ۲۰۰۴) شده است.