رواق صومعه
رَواقِ صومعه (cloister)
در معماری، حیاط داخلی چهارگوشی که راهروهای سرگشاده یا سرپوشیده، برای در پناه ماندن از باران آن را احاطه کرده‌اند. رواقِ صومعه به ساختمان دیر، صومعه، کلیسای جامع، و اغلب به کالج‌ها متصل است. کلیسا از طریق همین رواق‌ها به دیر یا صومعه راه دارد. رواق صومعه را اغلب در جبهۀ جنوبی کلیسا می‌ساختند تا آفتاب‌گیر باشد. فضای مرکزی آن را معمولاً محوطه‌ای مربع‌شکل و چمن‌کاری‌شده اشغال می‌کرد. در قرون وسطا کلیسا در یک طرفِ رواق، و غذاخوری در طرف دیگر آن واقع بود، و جبهه‌های شرقی و غربی به تالار شورای کلیسا[۱]، انبارهای مواد غذایی، و سرداب[۲]ها اختصاص داشت. تقریباً همۀ خوابگاه‌ها در طبقۀ بالا قرار داشتند. در طرفی که رو به صحن سرگشاده بود، ستون‌ها و قوس‌هایی که گاه با حجاری‌های ظریف و پیچیده و مشبک‌کاری (توری‌کاری)[۳]های پرنقش تزیین می‌شدند، سقف رواق را، که معمولاً قوسی‌شکل بود، نگه می‌داشت. در سنت جان لاتران[۴]، رُم؛ مونرآله[۵]، سیسیل؛ و کامپو سانتو[۶]، پیزا[۷]؛ رواق‌های زیبایی وجود دارد.