رور
رور (Ruhr)
رودی در آلمان[۱]، به‌طول ۲۳۵ کیلومتر. از کوه‌های روتارگبیرگه[۲]، در مرز شرقی نورد راین‌ـ وستفالن[۳]، سرچشمه می‌گیرد، و در سمت غرب جریان می‌یابد و در دوسبورگ[۴] به راین[۵] می‌پیوندد. درّۀ رور، که منطقۀ صنعتی شهری است، دارای صنایع پتروشیمی، خودروسازی، و استخراج آهن، فولاد و زغال‌سنگ در دوسبورگ و دورتموند[۶] است. از ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۵ سربازان فرانسوی و بلژیکی این منطقه را اشغال کردند تا آلمان را به پرداخت غرامت به موجب پیمان ورسای[۷] وادار کنند. در جنگ جهانی دوم[۸]، بخش رور، که برای صنعت آلمان جنبۀ حیاتی داشت، به‌شدت بمباران شد. متفقین[۹] به‌منظور راه‌انداختن سیل، هفت سدّ این رود را بارها بمباران کردند، اما همۀ حمله‌ها بی‌نتیجه ماند. کنترل منطقه به‌دست متفقین از ۱۹۴۵ با تأسیس جامعۀ زغال‌سنگ و فولاد اروپا[۱۰] (۱۹۵۲) پایان یافت. پس از جنگ جهانی اول[۱۱]، کارخانه‌های رور مجبور شدند به تولیدات غیر نظامی بپردازند. این وضع تا ۱۹۳۳ ادامه داشت؛ در آن زمان صنایع جنگی بار دیگر راه‌اندازی شدند. در جنگ جهانی دوم، این منطقه هدف مهم بمب‌افکن‌های متفقین بود.