روفو، فابریتسیو (۱۷۴۴ـ۱۸۷۲)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

روفّو، فابریتسیو (۱۷۴۴ـ۱۸۲۷م)(Ruffo, Fabrizio)

کاردینال، نظامی و سیاستمدار ایتالیایی. در ناپل به‌دنیا آمد. کشیشی وابسته به پادشاهی ناپل بود و رهبری سلطنت‌طلبان را در جنگ ضد انقلابی علیه فرانسه، به رهبریِ ناپلئون، برعهده داشت. روفو ازجمله اعضای کابینۀ پاپ پیوس ششم[۱] بود که تا مقام وزیر خزانه‌داری واتیکان نیز ارتقای مقام یافت. با آن‌که از سوی پاپ به منصب کاردینالی رسیده بود، امّا هرگز به موعظه و کار در کلیسا تن نداد و در ۱۷۹۸ همزمان با ورود نیروهای فرانسوی به ناپل به این کشور پادشاهی رفت. او همراه خانوادۀ سلطنتی که از ناپل گریخته بودند به کالابریا[۲] رفت و توانست ارتشی را تحت عنوان «ارتش ایمان[۳]» برای مقابله با نیروهای اشغالگر فرانسوی، که در ناپل جمهوری تأسیس کرده بودند، بسیج کند و سرانجام توانست ناپل را از فرانسوی‌ها بازپس گیرد. او پس از چندی به‌سبب مخالفت با اعدام و تصفیۀ جمهوری‌خواهان، با فردیناند چهارم، پادشاه ناپل، اختلاف پیدا کرد و منزوی شد، امّا در ۱۸۲۲ باردیگر به دربار راه یافت. او سرانجام در ناپل درگذشت.

 


  1. Pius VI
  2. Calabria
  3. Army of Faith