روملو
رُوملو
از طوایف معروف و بزرگ قزلباش. اینان در اصل از مردم نواحی توقات، سیواس و آماسیه در آناتولی بودند. ظاهراً، گروهی از روملویان قزلباش در طی قرن ۹ق در آذربایجان، به‌ویژه اردبیل و اطراف آن، استقرار یافته بودند. در ۹۰۵ق، گروهی از صفویان روملو به اردبیل رفتند و برخی از آنان به اردوی شاه‌اسماعیل صفوی پیوستند و جمعی دیگر نیز در همان سال ضمن سفر شاه‌اسماعیل به آناتولی به همراهان او ملحق شدند. نورعلی خلیفه، پیری‌بیگ و علی‌بیگ، معروف به دیوسلطان، از مشاهیر روملویان در عهد شاه‌اسماعیل بودند. دیوسلطان بنا به وصیت شاه‌اسماعیل، به وکالت شاه‌طهماسب رسید و سرانجام در جریان رقابت دیگر خوانین قزلباش کشته شد (۹۳۳ق). فرزندش ادهم‌بیگ در ۹۵۴ق به سفارت دکن رفت. در ۹۸۴ق، نُه نفر از امرای بزرگ دولت ایران از طایفه روملو بودند. حسین‌قلی خلیفةالخلفا روملو ( ـ۹۸۵ق) نقش مؤثری در تشکیل سلطنت شاه‌عباس دوم صفوی داشت. درویش محمدخان روملو در اوایل سلطنت شاه‌عباس، حاکم نیشابور و پس از آن حاکم گیلان بیه‌پیش (لاهیجان ـ گیلان شرقی) بود. طایفۀ ترک قویله حصارلو، از ترکان روملو، تا اواخر عهد صفویه در تنکابن سکونت داشتند و خوانین آن، حاکم تنکابن بودند. گروهی بزرگ از روملوها نیز در آغاز قرن ۱۱ق در شیروان اقامت کردند. حسن‌بیگ روملو مؤلف احسن التواریخ از مردم این طایفه بود.