ریچرکاره
ریچِرکارِه (ricercare)
ساخته موسیقایی برای سازها که در آن یک یا چند تم با تکرار ملودیک گسترش می‌یابند. ساختن این فرم موسیقایی در قرن‌های ۱۶ و ۱۷ بسیار رواج داشت. در ۱۵۰۷، اولین ریچرکاره برای لوت (نوعی عود) ساخته شد. موسیقی‌دانان متناسب با امکانات تکنیکی لوت، پاساژهایی را با سبک کوردال می‌نوشتند و نیز از پاساژهای گام پیوسته بهره می‌بردند و عباراتی بلند و کوتاه را که بافت چندصدایی موسیقی پولی‌فونیک را القا می‌کرد به‌تناوب در آن می‌گنجاندند. در دهه‌های بعد، سبک سلوی آزاد بر تکرار ملودیک جای سپرد که موتت، ساختاری برای آوازهای مقدس را تداعی می‌کرد. در هدیۀ موسیقایی[۱] اثر یوهان سباستیان باخ[۲]، نمونه‌هایی از ریچرکاره را می‌توان یافت.