زاج سوزاندن

زاج‌سوزاندن

(یا: زاج در آتش‌گذاشتن) در باورهای عامیانه، از روش‌های توصیه‌شده برای رفعِ چَشم‌زَخم. هرگاه طفلی نابه‌هنگام بیمار شود، شبانه اندکی زاج در زیرِ بالشِ او می‌گذارند و بامداد آن را در آتش می‌اندازند تا بسوزد، آن‌گاه با احتیاط، چنان که نقش‌های افتاده بر خمیر زاج خراب نشود، آن را بر می‌دارند و سرما می‌دهند. اگر نقشِ خمیره شبیهِ چشم باشد، گویند طفلِ بیمار را چشم زده‌اند. آن‌گاه زاج را بر کفِ پای کودک می‌مالند و ضمنِ آن‌که بر گردِ سرش فوت می‌کنند، بلادورگویان و با صلوات‌فرستادن برایش دعایی می‌خوانند.