زردشت بهرام پژدو
زردشت بهرام‌پَژدو ( ـ بعد از ۶۷۷ق)
شاعر و موبد زردشتی قرن ۷ق/۱۳م. زردشت، فرزندِ بهرام‌ِ پژدو، شاعر، هیربد، منجم و شاعر دوزبانه (پهلوی و دری)، سُرایندۀ مثنوی ۳۳۰بیتی بهاریه، به روایتی در خواف و به روایتی دیگر در ری زاده شد و احتمالاً تا عهد هلاکو‌خان و پسرش اباقاخان در قید حیات بود. از زردشت بهرام‌پژدو چند منظومۀ فارسی برجای مانده است، که هرچند ارزش شعری والا ندارد، اما به‌لحاظ دارابودن واژه‌های فراوان پهلوی و روایت‌های زردشتی، اهمیت بسیار دارد. مهم‌ترین اثر او زراتشت‌نامه (زردشت‌نامه) در ۱۵۷۰ بیت، بر وزن شاهنامه، متضمن سرگذشت افسانه‌آمیز زردشت پیامبر و ظهور سوشیانت (موعود زردشتی) است. اثر مهم دیگرش ترجمۀ منظوم ارداویراف‌نامه است. داستان شاهزادۀ ایران‌زمین و عمر خطاب در ۵۵۸ بیت، کتاب دیگر اوست.