زرزا
زَرْزا
از طوایف کُرد یک‌جانشین ناحیۀ اشنویه در شهرستان نقده، متشکل از تیره‌های ابراهیم‌خانی، امیرخانی، حسین‌بیگی، سیده‌بیگی، عبدالله‌خانی، غفورخانی و فتحعلی‌خانی. طایفۀ زرزا در سال‌های سلطنت سلطان‌محمد خدابنده (۹۸۵ـ۹۹۵ق) به‌دست قوای سلیمان‌بیگ سهران قتل‌عام شدند. سران این طایفه پس از قتل نادرشاه افشار (۱۱۶۰ق) در برخی حوادث آذربایجان دخیل بودند. عبدالصمدخان زرزا در ۱۲۵۰ق در خدمت طهماسب‌میرزا مؤیدالدوله به کاشان رفت. طایفۀ زرزا در شورش شیخ عبیدالله شمزینی نیز شرکت داشتند (۱۲۹۷ق) و سران آن از معتمدان قاضی‌محمد، رئیس جمهوری خودمختار مهاباد، بودند. جمعیت طایفۀ زرزا در میانه‌های سلطنت محمدرضاشاه پهلوی نزدیک به ۷۵۰ خانوار بود، اما در سال‌های آغازین پس از انقلاب اسلامی به حدود ۲۸۵ خانوار کاهش یافت. گروهی از آن‌ها تا اوایل انقلاب نیمه‌چادرنشین بودند و قشلاق را در کوه‌های مرزی ایران و عراق می‌گذراندند. پس از شروع جنگ عراق علیه ایران، استقرار چادرنشینان زرزا در مراتع سردسیری ممنوع شد.