زریعیان
زُریعیان، دولت (1173-1083)
عدن از توابع دولت صُلیحی بود که پایتخت آن شهر صنعاء بود و سپس به ذی جبله منتقل شد. خراج عدن، صد هزار دینار بود که ملک مکرم احمد بن علی صُلیحی آن را هنگام ازدواج، کابین همسرش سیدة بنت احمد قرار داد. بنی معن عدن را به تصرف خود در آوردند. مکرم با آنان جنگ کرد و آنان را از عدن بیرون کرد و عباس و مسعود دو پسر مکرم همدانی- جد زُریعیان- را به امارت عدن و مناطق پیرامون آن منصوب کرد. این اتفاق در سال 1083 یا کمی پیش از آن رخ داد. این حاکمیت دو گانه در میان عموزادگان استمرار یافت و نسل دوم آنان هم به نیابت از صُلیحیان بر عدن و توابع حکمرانی می‌کردند و خراج سالانه می‌پرداختند. پس از آن که در سال‌های اخیر دوران ملکه بنت احمد، اختلاف بر سر خراج بالا گرفت، آنان جانب فاطمیان را گرفتند و به آنان گرایش یافتند و از صُلیحیان اعلام استقلال کردند. در سال 1138 سبأبن ابی مسعود بن زُریع، علی بن ابی الغارات مسعود را کنار زد و شاخه زُریعی به تنهایی حکومت را در دست گرفت. نفوذ و قدرت خاندان زُریع پس از استقلال از صُلیحیان به بعضی از مناطق استان‌های الجند و جعفر و منطقه المعافر کشیده شد و دولت ایشان مهم‌ترین دولت‌های کوچک در سرزمین یمن پس از دولت صُلیحیان بود، اما نتوانستند استقلالشان را در دراز مدت حفظ کنند و با لشکرکشی توران شاه‌ایوبی، برادر صلاح الدین ایوبی به یمن در 1173م و استیلای او بر عدن، دولت زُریعیان نیز فرو پاشید.